Pakcik tu tak menjawab hanya menunjukan tangan kepada anak perempuannya untuk menjawab
`bapa ku ani..bekas kana angin ahmir..ada kurang sudah.. berubat dgn ustz K..tapi macam masih ada bekasnya...boleh rawatkan lagi?`
hmm..ustaz K? dalam hati saya... saya yg budak baru belajar...kerdil rasanya..
`bah inshallah..kitani berusaha saja...`
selepas dirukyah... saya tanya lagi pakcik tu..
`apa rasa kita pakcik?`
`Alhamdulillah ustaz..ada jua ringannya`
terkejut saya seketika... tadi tak boleh cakap sekarang sudah boleh bersuara.. saya teruskan lagi rukyah...manatau ada saki bakinya.. lepas itu saya teruskan merukyah pesakit yang lain...
tanpa saya sedari..pakcik bekas pesakit angin akhmar itu sentiasa memandang saya dan seperti megekori saya... tapi saya tak hiraukan.. apabila saya dan rakan-rakan nak balik... pakcik tu cepat-cepat bersalam dengan saya..dan menghulurkan sampul surat... dia berterima kasih banyak-banyak.. Alhamdulillah...bantuan Allah jua....
`
No comments:
Post a Comment